Eind 1941 of begin 1942 kreeg ik een oproep en moest me melden in Amersfoort. Ik ben toen ondergedoken bij Piet Vennix. Daar gingen we ’s nachts slapen. We waren daar met z’n vijven; Harrie van de Laar, onderduiker van Wijngaarden, Jan Vennix, onze (mijn broer) Piet en ik zelf. We sliepen in een strooimijt waarin we een gat hadden gemaakt om naar binnen te kruipen. Ook hadden we er een kleine luchtpijp in gemaakt om goed adem te kunnen halen. Als we erin zaten werd de ingang dichtgemaakt. Er was veel ruimte in, zeker wel voor tien personen. Alleen als we dachten dat er onheil kwam maakten we gebruik van deze schuilkelder. Dit hebben we gedaan tot het einde van de oorlog.