Ke Kaal van Hoof

Ik woonde in de boerderij aan de Voorteindseweg 4 in Middelbeers. Ons derde kind Adriana was op 28 april 1944 geboren tijdens de bevrijding dus 5 maanden oud.
19 september 1944 kwamen de Duitsers onze boerderij binnen en vertelden dat we zo snel mogelijk eruit moesten want het zou daar te gevaarlijk worden. Ze wilden namelijk het riviertje De Grote Beerze als verdedigingslinie gaan gebruiken. Samen met de buren hadden  we een schuilkelder gemaakt waar we in geval van nood zouden kunnen verblijven. Omdat er nog geen sprake was van acuut gevaar zijn we naar Kolsters gegaan waar we een dag en een nacht zijn geweest.
19 september 1944 kwamen we zo zwaar onder vuur te liggen dat we alsnog naar de schuilkelder zijn gegaan. Daar zaten uiteindelijk Willem van Houten en zijn vrouw en dochter Mien, de familie Kolsters en wij.  Dat was op een vrijdag of zaterdag.

22 september was de situatie onhoudbaar geworden. De Engelsen schoten erg dicht bij onze schuilkelder en iedereen wilde er zo snel mogelijk uit.
De anderen kropen er snel uit maar ik zat helemaal achterin met het kind op mijn linkerarm. Toen de anderen buiten waren werd ik binnen getroffen aan mijn linkerschouder door een granaatscherf. Het kind werd daarbij misschien door dezelfde scherf in het hoofd getroffen. Het was op slag dood. Ik had nog steeds het kindje bij me. Bij van Veghel werd een klein kistje gemaakt en hebben we het kind voorlopig begraven in een hoekje van een open schuur.